Ze kent haar gemeente van binnen en buiten: Brigitte is al lid van De Bron sinds ze er gedoopt werd. Ooit zat ze zelf als kind bij de oppas en de kindernevendienst. Nu is ze als jeugddiaken betrokken bij het jeugdwerk. “De Bron bestaat grotendeels uit ouderen, maar het is een levendige gemeente waar mensen echt naar elkaar omkijken. Zelf ben ik 27 jaar en een van de weinige twintigers. Onder ons zit een groep van vooral kinderen en jonge tieners.” 

Leerpunten 

Begin 2024 startte Brigitte als jeugddiaken. Omdat ze niet zo goed wist wat het werk inhield, volgde ze de basistraining jeugdamtsdrager van de dienstenorganisatie. “De jeugdouderling was ook net begonnen en het jeugdwerk voor de tieners moest nog grotendeels opgebouwd worden. Dit leek ons een mooie start. In drie online bijeenkomsten krijg je een goed beeld van de taken van een jeugdambtsdrager. 

Je leert ook hoe je de verbinding met de jeugd kunt zoeken. En er is ruimte om met andere cursisten in gesprek te gaan, zodat je ontdekt hoe andere kerken het aanpakken en waar zij tegenaan lopen. Voor mij was een belangrijk leerpunt dat je best veel kunt vragen van tieners, zolang je maar in verbinding blijft.” 

Bewustwording 

Samen met de jeugdouderling zoekt Brigitte naar manieren om de jongeren te betrekken bij het diaconaat. De materialen van Kerk in Actie en de dienstenorganisatie helpen daarbij. “Ik lees de nieuwsbrief van de Protestantse Kerk en volg wat Kerk in Actie aan projecten heeft. Vorig jaar hebben we bijvoorbeeld meegedaan aan de Actie VakantietasVerder lezenActie Vakantietas - stappenplan, waarbij je een tas met spullen maakt voor kinderen die niet op vakantie kunnen. Onze tieners waren daar heel enthousiast over. Je merkte dat ze zich meer realiseerden dat niet iedereen in ons land het goed heeft.” 

Challenges 

In het jeugdwerk gebruikt Brigitte ook de spellen en challenges vanuit de Protestantse Kerk. “In 2024 draaide ik voor het eerst mee met SirkelslagVerder lezenSirkelslag, dat we samen met andere jeugdgroepen doen. Dat liep heel goed, het mooie is dat jongeren uit verschillende gemeenten elkaar daardoor leren kennen. Het komende kerkelijk seizoen hoop ik dat we samen ook de de KerstchallengeVerder lezenSirkelslag, Paaschallenge en Kerstchallenge en de PaasChallenge kunnen doen, zodat je een soort rode draad door het jaar hebt.” 

Open zijn 

Ook al is het soms best zoeken, Brigitte vindt het heel leuk om deze taak op te pakken. “Ik ken de meeste jongeren al vanaf baby, daardoor heb ik echt een band met hen. Ik vind het heel belangrijk dat ze aangehaakt blijven bij de kerk, juist ook in hun tienertijd. Het mooie is dat ze best wel open durven zijn naar mij. Gisteren had ik nog een gesprek met een puber van 16. Dan merk je dat je echt een plek kunt zijn waar jongeren met hun verhaal terechtkunnen. 

Trainingen ambtsdragers

Wil jij ook een basistraining jeugdambtsdrager volgen, of ben je geïnteresseerd in een basistraining voor een van de andere ambten binnen de kerkenraad? Bekijk het overzicht van maandelijkse trainingen en meld je aan. 

Dit verhaal is te lezen in het jaarverslag 2024 van de Protestantse Kerk.

Volgens Trijnie Bouw, voorzitter van de generale synode van de Protestantse Kerk, bracht “hartstocht ons samen”: “Iets in ons dringt erop aan om midden op straat te gaan staan, te roepen, te klagen, niet te zwijgen. De kerk is op haar best wanneer ze hartstochtelijk is.” 

Bij de dienstenorganisatie kwamen twee groepen bijeen. De ene groep kwam naar Utrecht voor een Rode-Lijndemonstratie en de andere groep kwam voor “Gebed en oproep achter Israël en het Joodse volk te scharen, omdat het Gods geliefde volk is”. Bouw is met laatstgenoemde groep in gesprek geweest, maar de organisatie van de Rode-Lijndemonstratie wilde dat de leden van het moderamen alleen zouden luisteren. De voorzitter had de aanwezigen anders graag toegesproken. 

In de voordracht die ze had willen houden, stelt Bouw onder andere dat: “Het risico van demonstraties is dat we van elkaar kunnen vervreemden. En dat is de kerk níet op haar best. Wat zou het een wonder zijn, wanneer wij – als mensen van Christus – in staat zijn om samen ons verdriet te uiten tot God. Veelstemmig, in hartstocht en verdriet.” De volledige bijdrage is hieronder te vinden.  

De leden van het moderamen hebben kennisgenomen van de standpunten die kenbaar zijn gemaakt en bekijken hoe het gesprek over Israël en Palestina binnen de kerk het beste voortgezet kan worden. 

Download en lees de toespraak van preses ds. Trijnie Bouw (8 juli 2025)

“Het moet in Nederland altijd mogelijk blijven om hulp te bieden aan mensen in nood”, zegt Jurjen de Groot, directeur van de dienstenorganisatie van de Protestantse Kerk. “Het schenken van soep, een slaapplaats bieden, luisteren naar iemands verhaal, dat mag nooit strafbaar zijn.” 

Ieder mens doet ertoe 

Kerken, diaconale organisaties en duizenden vrijwilligers zetten zich dagelijks in voor mensen zonder papieren. Vanuit het geloof dat ieder mens ertoe doet, ongeacht afkomst of verblijfsstatus. 

Als het wetsvoorstel om illegaliteit strafbaar te stellen van kracht wordt, kunnen organisaties en individuen die mensen zonder verblijfsvergunning helpen, strafbaar worden. Dat raakt aan de kern van ons geloof: het christelijke uitgangspunt van de naastenliefde. 

Het Bijbelse principe ‘Behandel anderen zoals je zelf behandeld wilt worden’ vormt voor de kerk een moreel kompas. Dat principe is ook een fundament van een beschaafde samenleving. De Protestantse Kerk roept politici op om hun hart te laten spreken en te kiezen voor compassie in plaats van verharding. 

Hulp bieden steeds moeilijker 

Vorig jaar bezocht De Groot Villa Vrede en stichting De Toevlucht in Utrecht, die mensen zonder papieren opvangen. In de gesprekken die hij daar had, kwam duidelijk naar voren dat het voor de organisaties steeds moeilijker wordt om hulp te bieden aan vluchtelingen, migranten en ongedocumenteerden. Organisaties balanceren steeds vaker op de rand van wat juridisch nog is toegestaan. Dat zorgt voor spanning, onzekerheid en terughoudendheid, terwijl de hulpvraag juist groeit. 

De kerk erkent dat terugkeer naar het land van herkomst soms nodig is. Maar als terugkeer niet mogelijk of zelfs levensgevaarlijk is, vallen mensen tussen wal en schip. “In zulke situaties kunnen we als kerk niet wegkijken”, zegt De Groot. “Het evangelie laat ons daarin geen keus.” 

Naastenliefde 

De Protestantse Kerk blijft zich, samen met Kerk in Actie en lokale gemeenten, inzetten voor een menswaardig asielbeleid. Hulp bieden aan mensen in nood is geen misdaad, maar een daad van naastenliefde. En dat mag nooit strafbaar worden. 

Wil je je als gemeente ook inzetten voor vluchtelingen? Download dan het stappenplan 'betrokken bij mensen op de vlucht'.

De Reuver nam afgelopen donderdag afscheid als scriba van de Protestantse Kerk in Nederland. De officiële losmaking vond plaats in de Domkerk in Utrecht. Voorafgaand aan deze dienst was er een symposium over ‘hoopvol kerk-zijn’ Een van de onderdelen hiervan was een gesprek tussen De Reuver (1959) met een van de jongste predikanten van ons land, Ruth SixVerder lezenDs. Ruth Six: “Ik mag zaaien, Gods Geest doet het werk”  (1998). Het gesprek werd geleid door David Boogerd (onder andere bekend van de Ongelooflijke Podcast).

Meer over het essay Toekom(s)t is hier te lezen. Vorige week droeg De Reuver letterlijk het symbolische stokje over aan Kees van Ekris. De generale synode stemde op donderdag 10 april in met zijn benoeming.

De Protestantse Kerk organiseert samen met 15 samenwerkingspartners (o.a. IZB, Leger des Heils en de CGK) een speciale netwerkdag die draait om proefplekken - nieuwe, experimentele gemeenschappen die ontstaan op plekken waar mensen elkaar ontmoeten in het dagelijks leven. Deze dag biedt een unieke gelegenheid voor iedereen die nieuwsgierig is naar de pioniersbeweging. 

Wat zijn proefplekken?

Proefplekken zijn innovatieve initiatieven die vorm krijgen op onverwachte plekken: in (diaconale) wijkcentra, in kloosters, in cafés, bij sportclubs, in scholen of in andere ontmoetingsplekken waar mensen al samenkomen. Het bouwen aan een gemeenschap met mensen staat centraal, soms ontstaat er ook ruimte om iets in daden en/of woorden te delen van onze christelijke inspiratie. 

Voor wie is deze dag bedoeld?

De netwerkdag richt zich met name op pioniers die met een team van vrijwilligers aan het pionieren zijn, of zich hierop oriënteren. De dag is voor mensen die:

• Nieuwsgierig zijn naar vernieuwende vormen van kerk-zijn
• Geïnspireerd willen raken door verhalen van mensen die nieuwe wegen bewandelen
• Overwegen om zelf een proefplek te starten
• Op zoek zijn naar frisse manieren om geloof te beleven en te delen
• Willen ontdekken wat de Protestantse Kerk en partnerorganisaties kunnen bieden in de ondersteuning

Wat kun je verwachten?

Tijdens de netwerkdag kun je verhalen horen van mensen die al actief zijn met proefplekken, praktische tips krijgen over het starten van nieuwe initiatieven, en in gesprek gaan met gelijkgestemden. Het is een dag vol inspiratie, ontmoeting en concrete handvatten voor wie de pioniersbeweging wil leren kennen.

Bij deze symbolische handeling kreeg Van Ekris een stokje met daarop de tekst: “Beste Kees, veel vreugde en geloof in de volgende etappe”, waarbij De Reuver refereerde aan de bijbeltekst Hebreeën 12:1 en 2:  

Nu wij door zo’n menigte geloofsgetuigen omringd zijn, moeten ook wij elke last van ons afwerpen, evenals de zonde waarin we steeds weer verstrikt raken, en vastberaden de wedstrijd lopen die voor ons ligt. Laten we daarbij de blik gericht houden op Jezus, de grondlegger en voltooier van ons geloof: met de vreugde voor ogen die voor Hem in het verschiet lag, heeft Hij het kruis verdragen en de schande ervan aanvaard, en heeft Hij zijn plaats ingenomen aan de rechterzijde van de troon van God. 

René de Reuver neemt op donderdag 3 juli formeel afscheid als scriba in de Domkerk in Utrecht. ’s Middags zal zijn essay Toekom(s)t gepresenteerd worden tijdens een symposium en ’s avonds is de losmakingsdienst. Lees ook dit afscheidsinterviewVerder lezenAfscheidsinterview ds. René de Reuver: 'Makkelijke woorden doen geen recht’  met hem.  

Het jaar 2024 werd getekend door oorlogen, natuurrampen en politieke spanningen. Juist in die context klonk het jaarthema krachtig: ‘Ga mee! Samen getuigen van geloof, hoop en liefde.’ “Het is bemoedigend dat we, in een wereld vol ellende, samen kerk kunnen zijn”, zegt Jurjen de Groot, directeur van de dienstenorganisatie, “samen met classes, de Classicale Colleges voor de Behandeling van Beheerszaken (CCBB's) en andere partners. Ook het afgelopen jaar zagen we hoe in talloze gemeenten mensen hoop en verbondenheid ervoeren.” 

Kennisplatform voor werkers in de kerk 

De website protestantsekerk.nl is uitgegroeid tot hét kennisplatform voor vrijwilligers en professionals. Alle basistrainingen voor ambtsdragers zijn vernieuwd; 375 vrijwilligers volgden zo’n training. Sinds 2024 is ook een toegankelijke versie van de kerkorde en generale regelingen online beschikbaar. De vraag naar ondersteuning groeide sterk. Het mobiliteitsbureau verstuurde 295 advieslijsten aan vacante gemeenten. Via de mobiliteitspool werden 130 predikanten en kerkelijk werkers tijdelijk ingezet. Het contactcentrum beantwoordde ruim 18.000 vragen. 

Gemeenten ondersteunen 

Op veel plekken staat het kerk-zijn onder druk. Na een intensieve doordenking met classes en CCBB's zijn in 2024 vier classes gestart met classisteams: bestaande uit de classispredikant, een adviseur dienstverlening en een financieel beleidsadviseur, ondersteund door de dienstenorganisatie. Zij helpen gemeenten bij het maken van een toekomstplan. De Groot: “Met de classisteams willen we naast gemeenten staan en samen zoeken naar wat werkt.” In 2025 wordt dit concept verder ontwikkeld.  

Kerk voor 18 miljoen Nederlanders 

Samen met partners ontwikkelt de Protestantse Kerk vormen van zingeving voor mensen buiten de kerk. Het platform Move Community bereikte via social media een miljoen jonge christenen. De community Hoedan trok 3 miljoen bezoekers. The Passion bereikte 3,2 miljoen mensen; 200 gemeenten keken samen met gemeenteleden en buurtbewoners. Het Graceland Festival trok 3.200 bezoekers. Jongereninitiatieven als Sirkelslag en de Kerst- en PaasChallenges werden ruim 2.100 keer aangevraagd. Magazine Petrus groeide naar bijna 191.000 abonnees en het tv-programma Petrus in het land trok wekelijks 56.000 kijkers. 

Wereldwijd hulp bieden 

Dankzij steun van gemeenten en donateurs kon Kerk in Actie, onderdeel van de Protestantse Kerk, veel betekenen. Het jaarverslag van Kerk in Actie laat zien hoe de hulporganisatie zich, samen met kerken en organisaties wereldwijd, inzet voor een samenleving waarin mensen tot hun recht komen. De armoedecampagne in Nederland droeg eraan bij dat mensen nieuw perspectief kregen. Er was nauwe betrokkenheid bij de nood in Oekraïne. En met Giro555 werd, samen met de Samenwerkende Hulporganisaties, 25 miljoen aan noodhulpgelden opgehaald, bestemd voor slachtoffers van het voortgaande geweld in het Midden-Oosten. Daarnaast kwam de kerk in actie op plekken die veel minder in de schijnwerpers staan. 

Leren en luisteren 

Het jaarverslag benoemt ook knelpunten, zoals de overstap naar Microsoft 365 en vertraging bij het e-jaarboek. Uit onderzoek van Ipsos blijkt dat gemeenten de koers waarderen, maar ook afstand tot de dienstenorganisatie ervaren. De invoering van een nieuwe quotumregeling leidde tot veel vragen en zorgen. “De reacties uit gemeenten hebben ons geraakt”, zegt De Groot. “We hebben geluisterd en nagedacht over hoe we dit soort processen beter kunnen vormgeven. We zijn samen onderweg als kerk. Dat is niet altijd makkelijk, maar we mogen blijven vertrouwen op Gods zegen.” 

 Download jaarverslag Protestantse Kerk 2024

De Zincubator is er voor iedereen die ideeën van de grond wil krijgen, vernieuwende manieren zoekt om uitdagingen aan te gaan en een goede begeleiding kan gebruiken om meer impact te maken op de omgeving. Meer informatie over het Zincubator-programma is hier vinden.

Begeleidingstraject

Het begeleidingstraject bestaat uit vier of zes bijeenkomsten, tussentijdse coaching en toegang tot de innovatie-toolbox van het innovatieteam. Begeleiders zijn ervaren innovatie-experts van de dienstenorganisatie en daarbuiten. Het traject ga je aan met vier of zes andere lokale vernieuwers, om wederzijdse inspiratie op te doen en te kunnen leren van elkaar. Al diverse projecten hebben meegedaan in de afgelopen tijd:

• Peacemakers, dat jonge mensen in een gewelddadige omgeving een vreedzaam alternatief wil geven;
• Het levenshuis, een pioniersplek voor jonge mensen, gericht op relaties, zin en geloof;
• Christelijk Spiritueel Centrum, een centrum voor balans tussen lichaam, ziel en geest.

"Er kwam nieuwe frisse moed om tot beslissingen te komen, er konden knopen worden doorgehakt, en ons product werd veel scherper in de markt gezet”, zo vat Martien Hoekzema de ervaringen van het Christelijk Spiritueel Centrum in Hilversum met de Zincubator samen.

Startmoment en aanmelden

Op 25 september gaat het eerstvolgende begeleidingstraject van start. 

Na negen jaar als scriba van de Protestantse Kerk draag je het stokje over. Hoe heb je de rol van scriba al die jaren ervaren? 

“De eerste woorden die bij me opkomen, zijn de woorden ‘voorrecht’ en ‘dankbaarheid’. Het is een voorrecht dat het je wordt toevertrouwd om stem te geven aan het kerk-zijn. Dat heb ik ervaren als iets bijzonders. Scriba zijn is ook een voorrecht omdat je op plekken komt waar je anders niet zo snel komt: bij andere kerkgenootschappen, bij bijzondere initiatieven in het land, aan tafel bij de overheid, bij partners van Kerk in Actie. Door die ontmoetingen worden je geloof en je visie verrijkt. Ik ben dankbaar dat ik dat heb mogen ervaren. 

Tegelijkertijd is deze rol ook een last. Het is een grote verantwoordelijkheid en je bent nooit klaar. Bovendien wordt er ook wel eens op de man gespeeld. Deze dingen gelden in zekere zin natuurlijk voor álle predikanten, maar ik heb die last in deze rol wel extra ervaren. Daarom is het ook goed om nu het stokje door te geven.” 

Zijn er momenten die je in het bijzonder bij zijn gebleven? 

“Ik was nog maar net scriba toen we 500 jaar Reformatie vierden, in de Domkerk. Dat was een bijzondere gebeurtenis, met de koning, mensen uit het kabinet en geestelijk leiders van allerlei geloofsgemeenschappen. Het was met name bijzonder om – juist op dit historische moment - samen met de rooms-katholieke bisschop Hans van den Hende het verlangen naar eenheid uit te spreken. Die viering legde de basis voor allerlei lijntjes die ik in de loop van de jaren daarna heb mogen onderhouden. 

Iets anders dat grote indruk heeft gemaakt was een bezoek met Kerk in Actie aan het vluchtelingenkamp Moria, op Lesbos. Ik zag daar met eigen ogen de dikke rijen prikkeldraad en de hekken die de vluchtelingen binnen dat kamp moesten houden. Verschrikkelijk. Later was ik er getuige van hoe een vluchtelingenboot aankwam. Ik sprak een man van een jaar of 25, die vertelde dat hij twee keuzes had: óf vechten in het leger van Assad, óf vluchten. Ik zag zijn ogen glinsteren omdat hij dacht: ik heb het gehaald! Maar wij kwamen net uit dat kamp met die rijen prikkeldraad en wisten: over een paar uur zit jij dáár. En het zal nog een hele lange weg voor je worden.” 

Wat riep die ontmoeting bij je op? 

“Ik ervaarde heel sterk wat voor diepe dilemma's deze situatie opleverde. Aan de ene kant voelde ik een diepe betrokkenheid bij deze mensen, en een soort boosheid ten opzichte van makkelijke woorden over gelukszoekers. Die woorden doen echt geen recht aan de verhalen van de vluchtelingen die ik sprak. Maar ik hoorde óók de verhalen van mensen op het eiland, die vertelden hoe ze eerst op een vredige plek woonden en nu werden overspoeld door vluchtelingen. Die kant begrijp je dan ook. In dit soort complexe situaties zijn er geen eenvoudige oplossingen. Dat heb ik in mijn periode als scriba steeds opnieuw ervaren.” 

In de afgelopen negen jaar is de Protestantse Kerk kleiner geworden. Sommige gemeenten hebben hun deuren moeten sluiten. Hoe heb je dat beleefd? 

“Ik herken de rouw die veel mensen ervaren. Zeker als het gaat om al die mensen die hun beste krachten gegeven hebben, en dan toch hun gemeente onder hun handen hebben zien afbrokkelen. Dat doet pijn.  

Toch ben ik ervan overtuigd dat de beweging van God in onze samenleving door zal gaan. We komen uit een soort systeem van kerkelijke verkaveling: overal in Nederland moest een protestantse gemeente zijn. Dat systeem is in de huidige tijd praktisch niet meer houdbaar, en je kunt er bovendien ook theologische vraagtekens bij zetten. Waarom zou juist ónze kerk overal present moeten zijn? Als een andere kerk ergens present is, is dat óók het Lichaam van Christus. Daarom ben ik blij met de beweging naar een ‘mozaïek van kerkplekken’, dat ervan uitgaat dat de kerk in meerdere gestalten aanwezig kan zijn.  

De contacten met andere kerkgenootschappen - migrantenkerken, evangelische kerken, de Syrisch-Orthodoxe Kerk, de Rooms-Katholieke Kerk - hebben dat besef versterkt. Ik realiseerde me in de loop van de tijd steeds sterker dat je elkaar nodig hebt om het geheimenis van de liefde van God in Christus te kennen.” 

Die overtuiging komt ook terug in je boek dat deze week verschijnt, een essay over hoopvol kerk-zijn. Wat heb je daarin willen uitdrukken? 

“In het boek reflecteer ik op het feit dat de eerste christenen ‘mensen van de Weg’ werden genoemd. Als je vervolgens ziet hoe de Weg van de Heer verloopt, is dat anders dan ze vooraf bedacht en gepland hadden. Ze zijn volgers op de weg die de Geest wijst - tot hun eigen verrassing en verwondering. Dat vind ik een hoopvol beeld voor de kerk in onze tijd. Hoe de kerk er morgen uit zal zien weet niemand. Maar we mogen onze weg gaan in het vertrouwen dat Hij nieuwe wegen zal vinden. Meestal maken wij zelf onze plannen en bidden we daarna of God die plannen wil zegenen. Maar we mogen ontdekken dat Christus vooropgaat, dat zijn Geest de Weg baant. De indringende vraag aan ons is: zijn wij waar Hij is? Meer dan ooit komt het aan op een spiritualiteit van ontvankelijkheid en alertheid.” 

Wat vraagt dat volgens jou van protestanten in deze tijd? 

“Volgens mij gaat het om drie dingen. Ten eerste: zorg voor je ziel – ga naar vieringen, doe aan meditatie. De huidige atmosfeer is zo kil, dat we de woorden van God heel hard nodig hebben. Ten tweede: zoek een gemeenschap. Protestanten kunnen heel individualistisch zijn, maar je hebt elkaar echt nodig om je leven met elkaar te delen en elkaars geloof te verrijken. En ten derde: wees bewogen in deze samenleving. Wees bewogen met mensen in de knel, zoals God dat Zelf ook is. 

Deze dingen vragen wel iets van je, geloof komt je niet aanwaaien. Juist omdat het geloof in de huidige cultuur veel minder ingebed is dan vroeger, moet je er actief ruimte voor maken.” 

Je hebt volop nagedacht over de toekomst van de kerk, maar ongetwijfeld ook over je eigen toekomst. Hoe gaat de komende tijd er voor je uitzien? 

"Allereerst is het goed dat er na deze intensieve tijd iets meer ruimte komt voor ‘thuis’. Maar ik ga vanaf september ook drie dagen in de week aan de slag bij de PThU, waar ik een bijdrage zal leveren aan de Permanente Educatie voor predikanten en kerkelijk werkers. Ik ga met hen nadenken over kerk-zijn in deze tijd, om zo de visie uit mijn essay te kunnen vertalen naar de praktijk. Ook ga ik onderzoek doen naar de theologische actualiteit van het werk van Gerrit de Kruijf, die mij persoonlijk heeft geïnspireerd met zijn ideeën over de verkondiging in de huidige tijd en kerk zijn in een democratische samenleving. Ik vind het mooi als een nieuwe generatie kennis kan maken met zijn theologische erfenis. Op deze manieren kan ik indirect iets delen van wat ik zelf ontvangen heb.” 

Het boek ‘Toekom(s)t. Hoopvol kerk-zijn' is te bestellen via kokboekencentrum.nl. 

Nederland wordt steeds diverser, en dat geldt ook voor de kerk. Christenen met een migratieachtergrond zoeken niet alleen aansluiting binnen bestaande kerken, maar vormen ook eigen geloofsgemeenschappen. Deze ontwikkeling biedt mooie kansen voor verbinding, maar thema's als racisme en uitsluiting kunnen ook verdeeldheid veroorzaken. 

Om deze gevoelige onderwerpen bespreekbaar te maken binnen kerkelijke gemeenschappen, hebben Micha Nederland, Kerk in Actie en Intercultural Church Plants (ICP) een nieuwe editie gelanceerd van Proeven & Praten: over de kleur van je hart. Deze bijzondere werkvorm combineert een driegangenmaaltijd met diepgaande gesprekken over vooroordelen en uitsluiting. 

Veilige ruimte voor moeilijke gesprekken 

Hoewel diversiteit kansen biedt om samen gastvrije en veilige geloofsgemeenschappen te bouwen, bestaan er ook misverstanden, sluimerende vooroordelen en blinde vlekken. Veel mensen zijn zich niet bewust van mechanismen van uitsluiting, wat het moeilijk maakt om het gesprek over racisme en discriminatie open te voeren – zelfs binnen de kerk. 

Proeven & Praten – over de kleur van je hart biedt een laagdrempelige en veilige manier om als groep in gesprek te gaan over deze complexe thema's. Deelnemers horen verhalen vanuit verschillende perspectieven – zoals dat van een vrouw met een Afrikaanse partner, of een christen die twijfelt aan het bespreekbaar maken van deze problemen – en bespreken aan de hand daarvan hun eigen ervaringen en overtuigingen. 

"Juist binnen de kerk mogen we oefenen in luisteren, ruimte geven en elkaars verhaal echt serieus nemen," zegt Harmen Niemeijer-Scheffer, directeur van Micha Nederland. "We geloven dat Jezus mensen bij elkaar brengt, ook als verschillen ongemakkelijk zijn. Proeven & Praten helpt om dit gesprek eerlijk én hoopvol te voeren." 

Verrijking door ontmoeting 

Karin van den Broeke, programmamanager bij Kerk in Actie, benadrukt het belang van interculturele ontmoetingen: "Nederland kent inmiddels echt veel migrantenchristenen. Mij persoonlijk hebben gesprekken met christenen uit verschillende culturen enorm verrijkt. In het verstaan van mijn eigen geloof, en in het komen tot een grotere vertrouwdheid met elkaar. Ik hoop dat we in kerkelijke gemeenten obstakels op kunnen ruimen die ontmoetingen in de weg staan. Ik ben ervan overtuigd dat het onze samenleving ten goede komt als we tot veel meer daadwerkelijke ontmoetingen komen, over de grenzen van culturele achtergronden heen." 

De aandacht voor Proeven & Praten over de kleur van je hart valt niet toevallig samen met Keti Koti, de dag waarop de afschaffing van de slavernij wordt herdacht. Deze symbolische timing onderstreept het belang van het gesprek over gelijkwaardigheid en inclusie binnen kerkelijke gemeenschappen. Het materiaal is gratis te downloaden via proevenpraten.nl.